Cierpliwość i...samokontrola

Wczoraj zrobiłam sobie wycieczkę do Łodzi żeby zobaczyć jedną wystawę. Dzień wcześniej miałam sobie rozplanować co tu zjeść, ale stwierdziłam "a pieprzyć to", zjem ile będę potrzebowała.

To był błąd. O nim uświadomiła mi waga, która pokazała 300 g. więcej niż w zeszłym tygodniu oraz dokładne wyliczenie ile czego zjadłam.

Z szoku do tej pory wyjść nie mogę. Pozwalając sobie na radosne chrupanie orzechów i pieczywa chrupkiego dobiłam do...prawie 2,5 tys. kcal. Z tego wszystkiego najlepsze jest to, że mimo śniadania z odżywką ledwo dobiłam do swojego białkowego minimum.

Oczywiście nie ma co załamywać rąk, myślę, że szybko zrzucę nadwyżkę, bo jadłam mimo wszystko zdrowe rzeczy (a przynajmniej zdrowsze niż kebab czy bułki słodkie). Wybryk ten jednak uświadomił mi jedno - nigdy nie można tracić kontroli nad tym co się je i najlepiej mieć wszystko z góry rozplanowane. Z drugiej jednak strony chleb chrupki z jogurtem był mi bardzo potrzebny - dodał mi dużo energii, bo jak wyszłam z tej wystawy, to myślałam, że nie dojdę do najbliższej kawiarni, a po szybkich zakupach w biedronce mogłam iść dalej, aż zaszłam do kolejnego muzeum.

Poza tym moje poranne ważenie znowu mnie lekko zdołowało i przez głowę - z prędkością światła - przeleciała mi myśl - olej tę cholerną dietę, ona nic Ci nie daje! Potem jednak, po szybkim facepalmie, pomyślałam - może spalacz tłuszczu mi pomoże? Na razie jednak zaopatrzę się w ocet jabłkowy i siemię lniane i od jutra zacznę je pić.

Zaraz idę na zakupy, bo lodówka świeci pustką, a jutro zamierzam już jeść "czysto", bez sera żółtego, śmietany, mleka i kabanosów. W ostatnich dwóch tygodniach powoli wprowadzałam zmiany więc różnicy nie będzie wielkiej. Teraz zostało mi wyeliminowanie sera żółtego i gotowych przypraw. No i najgorsze - kawy z mlekiem :(.