Kolejny powód odchudzania

Tych powodów możesz wypisać na kilkunastu stronach A4, a i tak nie zmieścisz wszystkiego. Zresztą każdy jest inny i każdy mógłby napisać co innego, jednak być może to jakie zmiany zauważyłam u siebie może pomóc...nieśmiałkom.

Wiadomo, że duża część (większość?) grubasów ma problem z samoakceptacją i brakiem pewności siebie. Jak wielokrotnie o tym wspominałam, też mam z tym problem, ale ostatnio stwierdzam, że taka już jestem i nie będę na siłę udawać, że jestem inna.

Mimo to, zrzucenie kilkunastu kilogramów coś zmieniło. Oprócz wagi i ciuchów, niedawne wydarzenia spowodowały, że mogę z dumą ogłosić, że zdobyłam się na coś, w co bym do tej pory w życiu nie uwierzyła. Zaprosiłam faceta na kawę.

Nawet się zgodził. Oczywiście w między czasie dostałam kilka razy zawału serca, utraty zmysłów i problemów z oddychaniem, ale...udało się!

Teraz staram się nie analizować całej sytuacji i tego jak żenująco ona musiała wyglądać, ale najważniejsze, że pokonałam w sobie swój jeden z większych lęków - lęk przed odrzuceniem.

Gdybym czytała te słowa jeszcze pół roku temu, na bank bym nie uwierzyła. W obronie swojej godności i honoru wolałam wcale się nie odezwać i odejść załamana niż zbłaźnić się. Wtedy myślałam, że to dobrze, bo przecież i tak zawsze pierwszy krok należy do faceta, a my kobiety możemy tylko wysyłać nieśmiałe sygnały w stylu subtelny uśmiech, czy delikatne zainteresowanie (byle nie narzucanie się!), ale teraz myślę, że to był błąd.

Faceci pewnie obawiają się podobnych rzeczy co i my, a czekając na pierwszy krok z ich strony można się zestarzeć. Oczywiście nie mówię o wszystkich, ale ja chyba gustuję w tych - mówiąc oględnie - "trudniejszych przypadkach" :P.

W każdym razie po kilku zawałach serca i miliardzie wątpliwości poszłam odstrzelona (ale bez przesady ;)) na tę kawę. Dzień później, kiedy ochłonęłam, doszłam do wniosku, że kiedy człowiek tak strasznie się czegoś boi i ostatecznie się z tym zmierza, okazuje się, że nie było się czego bać :)