niedziela, 2 marca 2014

Sprawę komplikuje brunet wieczorową porą

Już sama nie wiem co myśleć. Zapomnij o wszystkich facetach, o których do tej pory mówiłam. Poznałam takiego, który w niewyjaśnionych okolicznościach sprawił, że...nie jestem już singielką?

A. jest męską wersją Ciam. Nieokrzesany, zabawny, czasem sprawiający wrażenie przygłupa i słonia w składzie porcelany. Jest nawet głośniejszy ode mnie! Ma tubalny głos, niesamowicie wyrazistą osobowość, jest wrażliwy i ma miękkie serce. 

Wygląd nie jest priorytetem, ale dodam, że jest mega zajebiście wysoki (ma prawie 2 m. więc ja ze swoim 164 wyglądam przy nim jak pokurcz :P), przystojny i nosi białe okulary, które strasznie mi się podobają.

Jako, że często do mnie dzwoni to czuję się...dziwnie. Odzwyczaiłam się od tych wszystkich rzeczy, które dla ludzi w związkach są normą. Chodzenie za ręce, dzwonienie, opowiadanie jak minął dzień, częste spotkania...

Czasem w środku buntuję się. Myślę, że to chyba za szybko na związek (i w ogóle ja nie wiem jak to się stało, że mnie tak usidlił!!), zastanawiam się co dalej i że już nie powinnam flirtować z innymi facetami. A przecież dopiero się rozkręcałam...

Poza tym ja mu jeszcze o Kanadzie nie powiedziałam...

16 komentarzy:

  1. Dziwnie się poczułam czytając opis tego chłopaka, bo jest identyczny jak ten który skradł mi serce prawie rok temu i nie mogę się uwolnić. Na szczęście oprawki się nie zgadzają hehe :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No chyba nie pomyślałaś, że mógłby to być ten sam? ;)

      Usuń
  2. E, załatwiłaś to szybko jak rasowy prawiczek przy pierwszym razie. Rach ciach i chłop już jest! I to na dodatek fajny! Gratuluję oraz kibicuję, choć z drugiej strony nie zazdroszczę Ci tej myślenicy, bo facet/Kanada/praca. Przerąbane, ale dasz radę. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  3. A próbować zawsze można. Jak wprawy nabierzesz to będziesz kochaniutka za łapaki chodzić bez krępacji.
    Pozdrawiam i polecam mój blog
    okonawszystko.pl

    OdpowiedzUsuń
  4. cichutko napisze, że gratuluje!! cichutko co by nie zapeszyć... może zabierz go ze sobą do dalekiej kanady?

    OdpowiedzUsuń
  5. No wiedzialam ze tak bedzie... i to akurat teraz przed wyjazdem do kanady... czyli potwierdza sie regula ze uczucie znajduje nas dopiero wtedy kiedy przestajemy go szukac... hehe masz ci babo placek! gratulacje

    OdpowiedzUsuń
  6. prawdziwy urodzaj..
    ale znasz go chyba nie dłużej niz 9 dni (liczę od ostatniego wpisu), swoja drogą gdzie go poznałaś?

    OdpowiedzUsuń
  7. cieszę się:) Dla takich chwil warto żyć!

    OdpowiedzUsuń
  8. Przepraszam, że to napiszę bo nie chcę Cię urazić, ale od kilku wpisów mam wrażenie, że pisze je infantylna osóbka, która w wieku nastu lat nałogowo zaczytywała się w opowiastkach o miłosnych perypetiach dziewcząt. Zastanawia mnie jak po kilku dniach znajomości można już wyciągać wnioski, że o to tworzymy z kimś związek. Może ja jestem jakaś dziwna, ale dla mnie związek tworzy się ,nie jak ktoś słusznie napisał w ciągu 9 dni, ale podczas czasu, który razem spędzamy, kiedy uczymy się siebie nawzajem, poznajemy itp. Co nie zmienia faktu, że życzę Ci wszystkiego dobrego.

    OdpowiedzUsuń
  9. Z moich obserwacji wynika,że większość staje się infantylna, gdy się w kimś zadurzy, zakocha. A jeśli Ciam nie miala dotąd wzięcia u płci przeciwnej to teraz nadrabia zaległości i stąd to wrażenie o nastoletnich reakcjach. Każdy rozwija się w swoim tempie. k

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To ja nie znam tej większości. Jasne, masz rację niech każdy rozwija się w swoim tempie, ale na rozwój składa się też umiejętność postrzegania rzeczywistości, a w tym wypadku jest o to trudno. Ale to nie moja sprawa.

      Usuń
    2. Zaiste.

      Usuń
  10. Ciam, nie zostawiaj nas tak teraz! chcemy kolejny post, bo umrzemy z ciekawosci!!! :) CO DALEJ???

    OdpowiedzUsuń