Przychodzi baba do lekarza

No tak. Człowiek ćwiczy, stara się, haruje i wyciska siódme poty, a i tak może umrzeć na zawał.

Albo cukrzycę, ewentualnie udar. W każdym razie wzięłam od pani doktor pliczek skierowań i poszłam na różnego rodzaju badania.

Ale od początku. W moim klubie fitness jest waga pokazująca skład ciała. Powiem krótko - spodziewałam się czegoś lepszego po roku ćwiczeń.

Wyszło na to, że mam 41 proc. tkanki tłuszczowej i 55 kg. suchej masy i już miałam opieprzać panią, że jak 55 kg. mięśni, skoro po odliczeniu tłuszczu i wody zostaje 20 proc. czyli wychodzi, że ważę ponad 200 kg, ale okazało się, że w tych 55 kg. mieszczą się kości i coś tam, nie pamiętam :P.

Z tego co tu widać, nie ma siły - nie mogę z taką ilością mięśni ważyć 55 kg., bo przecież tłuszcz też trzeba mieć. No, ale trudno, mogę ważyć i 70 kg. byle wyglądać dobrze ;).

Co jednak najgorsze z tych pomiarów to...wysokie otłuszczenie organów wewnętrznych (8/10, czyli maksymalne zagrożenie zdrowia i życia). Mam otyłość brzuszną (czas spojrzeć prawdzie w oczy...), czyli najbardziej niebezpieczną.

Myślałam, że po ponad roku zdrowego odchudzania będę miała lepsze wyniki, a według tej wagi wyszło, że jestem otyła, słabo nawodniona do tego jedną nogą w grobie. No, ale całe życie byłam grubsza...trzeba trochę cierpliwości żeby uzyskać idealne wyniki. Zwłaszcza, że przecież jeszcze nie schudłam.

Na szczęście waga swoje, a wyniki badań swoje. Zrobiłam sobie badania na tarczycę, morfologię, cholesterol itd. i wszędzie wyszło, że jestem zdrowa :). Ostatnio jak miałam taki przegląd w liceum to miałam problem z cholesterolem, a teraz proszę - idealnie. Ciśnienie też książkowe, więc wbrew sugestii pani w fitnessie - można być otyłym (masakra, dalej jestem OTYŁA) i zdrowym.

Ehh...apropos otyłości. Jesień już w pełni, a mnie znowu dopadła melancholia jak sprzed roku. Chyba musisz przygotować się na kolejne przemyślenia o byciu GRUBYM...