Mocniejszy atak

Od początku swojej diety nie stroniłam od sprawiania sobie przyjemności jedzeniem i nie odmawiałam sobie ciężkich potraw, byleby miały w miarę niski indeks glikemiczny (albo zbliżony do niskiego, jak chałwa czy kawa z bitą śmietaną).

Jak widać taki system sprawdzał się przez jakieś 25 kg. Kiedy weszłam na wagę po zeszłotygodniowym wyskoku i wkurzona odnotowałam skandaliczny wzrost to stwierdziłam, że coś tu jest nie tak. Przecież do tej pory wszelkie moje wybryki uchodziły mi na sucho, a tu każda wpadka kończy się coraz gorzej.

Po tygodniu na szczęście zrzuciłam ten nadmiar, ale dalej waga stoi i utrzymuje się na tym samym poziomie już od początku lutego.

Co to znaczy? Że nadchodzi moment, w którym już bez - za przeproszeniem - pieprzenia, że coś trzeba zmienić - faktycznie to zrobić.

Szczerze mówiąc po ochłonięciu z szoku wagowego pacnęłam się w czoło. Przecież wiedziałam, że nie będę mogła tyle jeść i dalej chudnąć, bo przecież mam coraz niższe zapotrzebowanie energetyczne, a kto wie, może przemiana materii zwolniła?

W każdym razie...nadeszła pora na mocniejszy atak kilogramów.

A co zamierzam? Od wczoraj jem same rzeczy z niskim (do 35) indeksem glikemicznym. Czyli odpadają makarony, kasze, placki, chleb itd.

Prawdę mówiąc nie jest lekko. Nie mam pojęcia co mogę zjeść wykluczając rzeczy, które dotąd stanowiły podstawę mojej diety. Na razie zadowalam się strączkami. Jeżeli w ciągu tygodnia nic mi nie zleci to...sama nie wiem...

W każdym razie plan jest taki: do świąt jem potrawy o indeksie maks 35, a po świętach zaczynam prowadzić dziennik w sportowym forum gdzie, mam nadzieję, dobrzy ludzie pomogą w razie wątpliwości. Wyniki oczywiście zapisuję tutaj.

No to do dzieła i szable (sztangi) w dłoń! :)